Kiedy znalazłem się na swoim pierwszym w życiu kursie Alfa i pierwszy raz na wykładzie padło wyrażenie "nawrócenie się" pomyślałem że mogą sobie nawracać kogoś innego ale nie mnie...przecież jestem wierzący nigdy nie wyparłem się wiary...czasem chodzę do kościoła, czasem się modlę, ale przede wszystkim zdarzało mi się występować w obronie wartości chrześcijańskich więc jak mam się nawracać?

Ehhh...aż sobie westchnąłem:P jakie prymitywne myślenie...jak można naśladowanie bez natchnienia pewnych klimatów nazywać wiarą? Takie było moje nawrócenie totalny zwrot schematu myślenia o 180 stopni a samo odkrywanie Boga to był u mnie długotrwały proces na początku wielkie Buuum chwytanie się wszystkiego modlitwy Pismo Święte różne wykłady artykuły jakbym chciał pożreć całą wiedzę razem z Bogiem. Dopiero później się wszystko ułożyło uspokoiło i z pasji stało się...życiem.

U każdego nawrócenie przebiega inaczej... może ktoś chciałby się też podzielić swoimi wrażeniami? Może nie teraz...niekoniecznie teraz...ale ten temat jest zawsze otwarty i czekam:) pozdrawiam:D